Najlepsi bokserzy wagi średniej

[Hugo]

Waga średnia zawsze była bardzo dobrze obsadzona i słynęła z wybitnych bokserów. To w niej boksowali Stanley Ketchel, Tony Zale, Sugar Ray Robinson, Carlos Monzon, Dick Tiger, Roberto Duran, Marvin Hagler, Thomas Hearns, Sugar Ray Leonard, Roy Jones Jr i wiele innych wybitnych postaci ringu. Dzisiaj też jest to kategoria mocna, w której występuje Gennadij Gołowkin, chyba największy obok braci Kliczków i Floyda Mayweathera współczesny pięściarz. Obok niego jest też kilku innych znakomitych bokserów i solidne szerokie zaplecze. Pod względem narodowym waga średnia jest wyjątkowo kosmopolityczna. W czołówce znajdziemy bokserów ze wszystkich kontynentów, łącznie z Australią.

KRÓL

Gennadij Gołowkin (Kazachstan)
Wprawdzie poprzedni lider tej kategorii Sergio Gabriel Martinez nie przegrał od wielu lat i nie został oficjalnie zdetronizowany, ale wszelkie pośrednie porównania wypadają zdecydowanie na korzyść Gołowkina. Rosjanin z Kazachstanu na amatorskim ringu doszedł do mistrzostwa świata i wicemistrzostwa olimpijskiego, a na większe sukcesy nie pozwoliły mu reguły amatorskiego boksu współcześnie bardzo krzywdzące w stosunku do bokserów o silnym ciosie. Gołowkin zadebiutował jako zawodowiec w 2006, a w 2010 doszedł do pasa WBA, do którego wkrótce dorzucił także tytuł IBO. Jest niepokonany, a wszystkie dotychczasowe obrony posiadanych trofeów kończyły się jego efektownymi zwycięstwami przed czasem. Gołowkin jest bokserem kompletnym, a przy tym potrafi zmieniać styl walki pod kątem przeciwnika. Jego największym atutem jest potwornie silny cios porównywalny z siłą uderzenia bokserów wagi ciężkiej. Co ciekawe, reprezentant Kazachstanu nie jest szczególnie mocno zbudowany ani umięśniony.

ŚCISŁA CZOŁÓWKA

Sergio Gabriel Martinez (Argentyna)
Martinez jest legendą kategorii średniej i wielu widzi w nim nadal jej lidera. Ostatnio stoczone walki wskazują jednak na nieuchronną obniżkę formy związaną z wiekiem. Argentyńczyk zaczynał w wadze półśredniej i co ciekawe, w młodości wcale nie słynął z mocnego ciosu, który stał się jego poważnym atutem dopiero krótko przed 30. Światową sławę zyskał w 2010, kiedy to w krótkim odstępie czasu pokonał dwóch najlepszych wówczas bokserów USA wagi średniej Kelly'ego Pavlika i Paula Williamsa. Potem stoczył jeszcze 5 walk w obronie posiadanego pasa WBC (lub jego wersji WBC Diamond). Wszystkie wygrał, jednak ostatnia wygrana z Martinem Murrayem była trochę problematyczna. Martinez prezentuje w ringu niepowtarzalny styl walki oparty na nie trzymaniu gardy i obronie jedynie przy pomocy balansu. Obok siły uderzenia, jego największymi atutami są ruchliwość i kondycja.

Peter Quilin (USA)
Quilin to bokser o kubańskich korzeniach i aktualny mistrz WBO. Tytuł zdobył w 2012 po zwycięstwie nad Hassanem N'Damem N'Jikamem, a następnie udanie go obronił, pokonując przez tko Fernando Guerrero. Quilin nie jest bokserem szczególnie efektownym, ale za to skutecznym i dotąd niepokonanym. Jego boks bazuje na elementach siłowych, natomiast technika i szybkość pozostawiają wiele do życzenia.

Darren Barker (Wielka Brytania)
Barker jest solidnym bokserem o dobrych warunkach fizycznych. Jego boks jest wszechstronny i trudno przypisać go do jakiegoś konkretnego stylu. Po sukcesach na miarę krajową i europejską (pas EBU) Barker zmierzył się w 2011 z Sergio Gabrielem Martinezem o pas WBC Diamond. Wygrał pierwszą połowę walki, ale zabrakło mu kondycji i odporności i w efekcie został znokautowany w 11 rundzie. Lepiej poszło mu w sierpniu 2013, kiedy to pokonał po zaciętej walce Daniela Geale'a i zdobył pas IBF.

Daniel Geale (Australia)
Pochodzący z Tasmanii Geale jest bokserem niezwykle skutecznym, chociaż wyjątkowo mało efektownym. W 2011 odebrał Sebastianowi Sylvestrowi pas IBF i stoczył w jego obronie kilka zwycięskich walk, pokonując m.in. Felixa Sturma. Stracił go dopiero w sierpniu 2013, minimalnie ulegając na punkty Darrenowi Barkerowi. Australijczyk jest typowym swarmerem, zamęczającym swych przeciwników presją i wysokim tempem walki. Dysponuje żelazną kondycją i odpornością.

Martin Murray (Wielka Brytania)
Murray jest dość wysokim (183 cm) bokserem o dobrej technice i imponującej szybkości. Najchętniej boksuje na dystans i nie ma szczególnie słabych stron. W 2011 zremisował z Felixem Sturmem pojedynek o pas WBA Super (który tym samym pozostał w rękach Sturma), a w 2013 przegrał na punkty z Sergio Gabrielem Martinezem walkę o tytuł WBC. W obydwu przypadkach werdykty te przez część komentatorów były uznane za krzywdzące na niekorzyść Anglika. Poza tymi walkami Murray ma w bilansie same zwycięstwa.

Dmitrij Pirog (Rosja)
Pirog to bokser wysoki o dużej sile fizycznej i co najmniej poprawnej technice. Boksuje na pograniczu stylów boxera i sluggera. W 2010 zdobył wakujący pas WBO, niespodziewanie pokonując przed czasem faworyzowanego Daniela Jacobsa. Bronił go z powodzeniem 3 razy, ale w końcu musiał oddać z powodu kontuzji uniemożliwiającej kolejną obronę. Od maja 2012 nieaktywny, ale chyba nie powiedział jeszcze w boksie ostatniego słowa.

SZEROKA CZOŁÓWKA

Felix Sturm (Niemcy)
Sturm jest zawodnikiem z korzeniami w Bośni o prawdziwym nazwisku Adnan Catić. Już w 2003 w wieku 24 lat zdobył pas IBF w wadze średniej. Stracił go rok później na rzecz słynnego Oscara De La Hoyi, ale kontrowersyjny werdykt i tak przyniósł Niemcowi dużą sławę. W 2006 Sturm zdobył pas WBA i z powodzeniem bronił go przez 6 lat (także w wersji WBA Super). Był przez wiele lat uważany za najlepszego boksera Niemiec, jednak stopniowo zaczął zdradzać oznaki schyłkowości. W 2012 przegrał walkę z Danielem Geale'em, a w 2013 także z jego rodakiem Samem Solimanem (później zmieniono werdykt na No Contest z uwagi na wykryte w organiźmie Australijczyka niedozwolone środki), co uznane zostało powszechnie za klęskę Sturma. Jest on bokserem wszechstronnym o mieszanym (boxer/swarmer) stylu walki.

Julio Cesar Chavez Jr (Meksyk)
Syn bokserskiej legendy został uznany za wielki talent na długo przed tym, zanim osiągnął pierwsze znaczące sukcesy. W rzeczywistości jest pięściarzem o dużych walorach fizycznych (warunki fizyczne, siła, odporność, kondycja), ale bardzo przeciętnym pod względem techniki i szybkości. W 2011 Chavez zdobył pas WBC po kontrowersyjnym zwycięstwie nad Sebastianem Zbikiem i trzykrotnie bronił go z powodzeniem. W pojedynku z Sergio Gabrielem Martinezem przegrał wysoko na punkty, aczkolwiek pokazał lwi pazur posyłając Argentyńczyka na deski w ostatniej rundzie. Chavez od dawna ma problemy z limitem wagi średniej i chyba niebawem zobaczymy go w wyższej kategorii.

Marco Antonio Rubio (Meksyk)
Rubio to bokser o podobnej charakterystyce, jak Chavez Jr, któremu jednak znacznie ustępuje gabarytami. W 2012 obaj stoczyli ringową wojnę zakończoną punktowym zwycięstwem Chaveza. Od tamtej pory Rubio odniósł 5 zwycięstw przed czasem nad niezłymi rywalami, pokazujac, że mimo zaawansowanego wieku nadal trzeba się z nim liczyć.

Andy Lee (Irlandia)
Wysoki (188 cm) Irlandczyk walczy w stylu boxera/defensywnego sluggera. Dysponuje silnym ciosem i niezłą techniką, ale nie najlepszą odpornością. Ma nieźle wyglądający bilans, w którym figuruje kilka zwycięstw nad przyzwoitej klasy rywalami. W 2012 walczył z Julio Cesarem Chavezem Juniorem o pas WBC i przegrał przed czasem w 7 rundzie, chociaż po 6 rundach prowadził na punkty u wszystkich sędziów.

Matthew Macklin (Wielka Brytania)
Pod względem stylu Macklin jest swarmerem z zamiłowaniem do półdystansowej wymiany. Jest przy tym silny fizycznie i zanotował sporo zwycięstw przed czasem. Po zdobyciu pasa EBU w 2010, Brytyjczyk podjął 3 kolejne próby zdobycia któregoś z pasów mistrza świata i wszystkie 3 zakończyły się niepowodzeniami. Z Felixem Sturmem przegrał na punkty po zaciętej walce, z Sergio Gabrielem Martinezem przegrał przed czasem, chociaż wcześniej miał go na deskach, przez Gennadija Gołowkina został szybko zbity i sponiewierany.

Hassan N'Dam N'Jikam (Francja)
N'Jikam pochodzi z Kamerunu i ma w dorobku kilka cennych zwycięstw nad rywalami dobrej klasy (Awtandił Churcydze, Giovanni Lorenzo, Maks Bursak). W najważniejszej dotąd walce w życiu o pas WBO z Peterem Quilinem wykazał się jednak kompletnym brakiem ringowej inteligencji. Mając nad rywalem olbrzymią przewagę szybkości i techniki, postawił na siłową bójkę i przegrał na punkty, będąc aż 6 razy na deskach. N'Jikamowi ewidentnie lepiej wychodzi techniczna walka na dystans.

Maks Bursak (Ukraina)
Bursak jest bokserem bardzo solidnym, aczkolwiek mało błyskotliwym. Jego styl to boxer z niewielką domieszką swarmera. Ma w swym dorobku zwycięstwa nad Brianem Verą, Julienem Marie Sainte i Prince'em Arronem. Z Hassanem N”Damem N'Jikamem przegrał jednak wyraźnie, ustępując mu zwłaszcza szybkością i ruchliwością.

Curtis Stevens (USA)
Stevens jest niskim (170 cm), długorękim (182 cm zasięgu), krępym bokserem o dużej sile fizycznej. Ten ciemnoskóry Amerykanin pod względem stylu jest ofensywnym sluggerem i ma duży procent zwycięstw przed czasem. Nie ma na koncie wygranych z przeciwnikami powyżej poziomu solidnego średniaka.

Gabriel Rosado (USA)
Rosado ma bardzo dobre warunki fizyczne ( wzrost 183 cm, zasięg 188 cm) na wagę średnią, ale często występuje też w kategorii bezpośredni nizszej. W swym bokserskim dorobku ma zwycięstwa nad takimi rywalami, jak Kassim Ouma i Jesus Soto Karass. Ma też w bilansie aż 6 porażek, z tego 2 przed czasem. Z Gennadijem Gołowkinem przegrał przez tko w 7 rundzie , ale i tak zaprezentował się najlepiej z ostatniej szóstki jego rywali. Pod względem stylu Rosado jest dość niejednoznaczny.

Osumanu Adama (Ghana)
Ogladając Adamę w akcji, można się zastanawiać, w jaki sposób tak słabo wyszkolony bokser zaszedł tak daleko. Bokser z Ghany jest technicznie surowy, jednak bardzo silny i to tłumaczy jego skuteczność. Adama walczy jako ofensywny slugger. Ma w bilansie 3 porażki, ale również zwycięstwa nad tak klasowymi bokserami, jak Roman Karmazin, czy Grady Brewer.

Matwiej Korobow (Rosja)
Korobow ma za sobą wspaniałą amatorską karierę, natomiast jako profesjonałowi idzie mu jak po grudzie, mimo iż od samego początku walczy w USA. Rosjanin walczy przyzwoicie i jest niepokonany, ale ciągle dostaje walki z kolejnymi ogórkami. Z trochę wyższej półki pokonał jedynie Dericka Findleya i Ossie Durana. Korobow jest mańkutem. Najlepiej czuje się walcząc na dystans. Jego styl to pogranicze boxera i defensywnego sluggera.

David Lemieux (Kanada)
Lemieux jest z pochodzenia Ormianinem. Jest bardzo silny fizycznie i szybki, ale techniką nie błyszczy. Ten ofensywny slugger ma w bilansie wspaniałą serię zwycięstw przed czasem, ale wypracowaną na przeciwnikach reprezentujących słaby poziom. Marco Antonio Rubio zweryfikował umiejętności Kanadyjczyka, pokonując go w 7 rundzie. Poważnym mankamentem Lemieux są bardzo krótkie (163 cm) ręce.

Sergio Mora (USA)
Mora to rutynowany bokser, który w przeszłości z dużym powodzeniem występował w junior średniej, dochodząc tam nawet na krótko do tytułu WBC. W średniej znany jest z dwóch niezasłużonych porażek z Brianem Verą oraz zwycięstwa nad Grzegorzem Proksą. Mora ma dobre warunki fizyczne i świetną technikę oraz szybkość, natomiast nie dysponuje silnym uderzeniem. Stylowo jest elastyczny i może boksować jako swarmer lub boxer.

Billi Facundo Godoy (Argentyna)
Bokserski dorobek Godoya obejmuje jedynie walki na rodzimym argentyńskim ringu z rodakami. Waga średnia jest jednak w Argentynie mocno obsadzona, więc jego dokonania wzbudzają szacunek. Godoy pokonał wszystkich liczących się argentyńskich bokserów tej kategorii. Jest wprawdzie chaotycznym sluggerem, ale boksuje skutecznie, a jego rywale często lądują na deskach.

Jermain Taylor (USA)
Bardzo doświadczony Taylor ma za sobą wielka bokserską przeszłość. W 2005 roku był mistrzem świata wszystkich 4 głównych federacji, a wspaniała seria jego zwycięstw przerwana została dopiero w 2007 przez Kelly'ego Pavlika. Taylor ma za sobą nieudany wypad do super średniej zakończony porażkami przed czasem z Carlem Frochem i Arthurem Abrahamem, a obecnie próbuje odbudować swą pozycję w średniej. Ma bardzo dobre warunki fizyczne i świetną technikę, ale jest niezbyt odporny zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Jest typowym bokserem dystansowym.

Jose Miguel Torres (Kolumbia)
Bogata kariera kolumbijskiego boksera ma bardzo dziwny przebieg. Torres na przemian taśmowo nokautuje bumów i przegrywa (często niesłusznie) z jakimś trochę lepszym bokserem. Zwycięska walka (widowiskowe ko) z Przemysławem Majewskim pokazała jednak wielki potencjał boksu Torresa, który obok nokautującego ciosu dysponuje też dobrą techniką. Na przekór słabym warunkom fizycznym Kolumbijczyk najchętniej boksuje na dystans.

Daniel Jacobs (USA)
Jacobs, który 7 z 9 swoich pierwszy walk wygrał przed czasem w 1 rundzie, był i jest uważany za nieprzeciętny talent. W wieku 23 lat otrzymał szansę walko o wakujący pas WBO … i przegrał przez nokaut z Dmitrijem Pirogiem. Potem czarnoskóry bokser zmagał się z chorobą nowotworową, a w 2012 powrócił na ring i kontynuuje przerwaną serię zwycięstw, m.in. nokautując Giovanniego Lorenzo. Jacobs jest wysoki i preferuje boks dystansowy. Obok nokautującego ciosu dysponuje znakomitą techniką obejmującą m,in bardzo bogaty repertuar ciosów i perfekcyjne posługiwanie się lewym prostym.

BOKSERZY PERSPEKTYWICZNI

Billy Joe Saunders (Wielka Brytania)
Niepokonany Saunders uważany jest w Wielkiej Brytanii za duży talent, chociaż walczył dotychczas tylko na rodzimym ringu z krajowymi przeciwnikami. Młody Anglik jest bardzo dobrze wyszkolony technicznie i szybki, ale jego mankamentem jest niedostatek siły fizycznej. Preferuje boks na dystans.

Marcos Nader (Austria)
Najlepszy bokser Austrii jest doskonały pod względem technicznym, szybki i ruchliwy w ringu. Ma jednak ewidentną watę w pięściach, w związku z czym bardzo rzadko wygrywa przed czasem. Nader jest bokserem dystansowym. Jego największym do tej pory sukcesem jest zdobycie pasa EBU-EU po zwycięstwie nad Roberto Santosem.


Adam Etches (Wielka Brytania)
Etches to młodociany król nokautu, który nigdy nie walczył dłużej niż 5 rund. Pod względem stylu jest ofensywnym sluggerem polującym na kończący cios. Ma duże braki w obronie.


Gilberto Ramirez Sanchez (Meksyk)
W ostatnich latach w Meksyku pojawiło się sporo młodych bokserów o bardzo dobrych warunkach fizycznych. Jednym z nich jest Ramirez, który ma aż 189 cm wzrostu. Młody Meksykanin jest niepokonany i ma na rozkładzie paru solidnych journeymanów. Pomimo wysokiego wzrostu chętnie wdaje się w półdystansowe bitki, w których wykorzystuje nieprzeciętną siłę ciosu. Jest typem ofensywnego sluggera i boksuje z odwrotnej pozycji,

Marcos Reyes (Meksyk)
Reyes to typ boksera podobny do Gilberto Ramireza Sancheza, od którego jest kilka lat starszy i trochę niższy (185 cm). Ma dużo wygranych walk (i jedną przegraną), z czego większość przed czasem, ale poza journeymanem Julio Cesarem Garcią pokonani rywale są anonimowi. Reyes jest silny fizycznie, ale jego technika jest uboga.

Bruno Sandoval (Meksyk)
Sandoval to kolejny młody wysoki Meksykanin o piorunującym ciosie. Jest niepokonany, a jego wskaźnik nokautów wynosi 87%. Niektórych z jego rywali trzeba było długo reanimować. Jest ofensywnym sluggerem o kiepskiej obronie.

Jose Uzcategui (Wenezuela)
Reprezentant Wenezueli reprezentuje typ boksu na pograniczu boxera i sluggera. Posiada mocne uderzenie i z 7 pierwszych walk aż 6 rozstrzygnął już w 1 rundzie. Pokonał na punkty solidnego Rogelio Medinę.

J'Leon Love (USA)
Love dał się poznać szerszej widowni podczas pojedynku z Gabrielem Rosado. Wygrał go niejednogłośnie na punkty, ale była to decyzja niesprawiedliwa. Potem okazało się, że prospekt ze stanu Michigan zażywał niedozwolone substancje i walka została anulowana. Mimo wszystko Love pokazał się w tej walce jako dystansowy bokser o dobrej technice. Wszystkie wcześniejsze pojedynki rozstrzygnął na swoją korzyść.

Patrick Nielsen (Dania)
W młodym Duńczyku upatrywany jest następca Mikaela Kesslera. Na razie Nielsen jest niepokonany, przy czym w dorobku ma cenne zwycięstwo nad Przemysławem Majewskim. Nielsen ma niezłe warunki fizyczne i lubi boksować na dystans. W przeszłości zapowiadał się na boksera siłowego, ale zrobił spore postępy pod względem techniki i szybkości.

Bieżąca aktualizacja rankingów oraz terminarz przeszłych i przyszłych walk dostępne na http://www.bokserzy.cba.pl

[Mastrangelo]

Jermain Taylor z tego co słyszałem nie zdał jakiegoś testu (skanu?) mózgu i już raczej nie zaboksuje...

[Pakman]

Podobno jakieś poważne problemy ze zdrowiem pojawiły się już po walce z Abrahamem.

@Mastrangelo
Chodzi pewnie o rezonans magnetyczny.

[Mastrangelo]

Pewnie tak, Pakman, ale ja szczerze mówiąc nie wiem dokładnie jakie tam rutynowe badania głowy przechodzą bokserzy.

[Hugo]

RANKING 2013
1. Gennadij Gołowkin (Kazachstan)
2. Sergio Gabriel Martinez (Argentyna)
3. Daniel Geale (Australia)
4. Peter Quillin (USA)
5. Martin Murray (Wielka Brytania)
6. Felix Sturm (Niemcy)
7. Marco Antonio Rubio (Meksyk)
8. Hassan N'Dam N'Jikam (Francja)
9. Daniel Jacobs (USA)
10. Matwiej Korobow (Rosja)
11. Gabriel Rosado (USA)
12. Sergio Mora (USA)
13. Curtis Stevens (USA)
14. Andy Lee (Irlandia)
15. David Lemieux (Kanada)
16. Darren Barker (Wielka Brytania)
17. Matthew Macklin (Wielka Brytania)
18. Caleb Truax (USA)
19. Maks Bursak (Ukraina)
20. Jonathan Gonzalez (Puerto Rico)

W wadze średniej na czele rankingu znajduje się 2 wybitnych pięściarzy, z których Gennadij Gołowkin jest dopiero u progu wielkiej kariery, natomiast Sergio Gabriel Martinez wszedł już w fazę schyłkową. Za ich plecami mocno się w 2013 kotłowało, a w 2014 pewnie będzie podobnie. Spory potencjał do awansu posiadają: Hassan N'Dam N'Jikam, Matwiej Korobow, Daniel Jacobs, David Lemieux i Jonathan Gonzalez

Informacje o poszczególnych pięściarzach i zestawienie najważniejszych walk 2 półrocza 2013 dostępne na stronie dotyczącej wagi średniej na http://www.bokserzy.cba.pl

[pyra90]

"Gołowkin jest bokserem kompletnym, a przy tym potrafi zmieniać styl walki pod kątem przeciwnika. Jego największym atutem jest potwornie silny cios porównywalny z siłą uderzenia bokserów wagi ciężkiej. Co ciekawe, reprezentant Kazachstanu nie jest szczególnie mocno zbudowany ani umięśniony. "

Popłakałem się ze śmiechu ,Prime Martinez niszczy dzisiejszego Gołowkina .
Myśle ze Pirog jest w stanie zdetronizować Gołowkina

[Krzych]

Kurcze, szkoda mi Rosado. Na prawdę dobry pięściarz, pokazywał momentami bardzo dobre przebłyski. Dopiero 28 lat. Szkoda, że ma tak wybitnie nieprzystosowaną do boksu twarz. Ledwo coś dostanie i już cały zapuchnięty i porozcinany. Szczęka też taka sobie, choć zniósł w karierze sporo. To jest nadal bardzo dobry zawodnik i obnaży każdego prospekta, który nie będzie aż tak dobry, ale mógłby moim zdaniem osiągnąć więcej niż to.

[Hugo]

RANKING 2014

1. Giennadij Gołowkin (Kazachstan) 1
2. Miguel Cotto (Puerto Rico) 5lm
3. Andy Lee (Irlandia) 14
4. Peter Quillin (USA) 4
5. Hassan N'Dam N'Jikam (Francja) 8
6. Daniel Jacobs (USA) N
7. Martin Murray (Wielka Brytania) 5
8. Jermain Taylor (USA) N
9. Sam Soliman (Australia) N
10. Daniel Geale (Australia) 3
11. Jorge Sebastian Heiland (Argentyna) N
12. Matwiej Korobow (Rosja) 10
13. Marco Antonio Rubio (Meksyk) 7
14. David Lemieux (Kanada) 15
15. Jose Uzcategui (Wenezuela) N
16. Dmitrij Czudinow (Rosja) N
17. Sergio Mora (USA) 12
18. Osumanu Adama (Ghana) N
19. Caleb Truax (USA) 18
20. Sergio Gabriel Martinez (Argentyna) 2

Najlepsza walka: Hassan N'Dam N'Jikam – Curtis Stevens UD Santa Monica 01.10.2014
Najlepszy nokaut: Jorge Sebastian Heiland – Matthew Macklin KO10 Dublin 15.11.2014
Największa niespodzianka: Miguel Cotto – Sergio Martinez TKO9 Nowy Jork 07.06. 2014

[Hugo]

RANKING 2016

1. Giennadij Gołowkin (Kazachstan) 1
2. Daniel Jacobs (USA) 4
3. Miguel Cotto (Portoryko) 3
4. Billy Joe Saunders (Wielka Brytania) 5
5. Andy Lee (Irlandia) 6
6. Chris Eubank Jr (Wielka Brytania) 11
7. Peter Quilin (USA) 7
8. David Lemieux (Kanada) 9
9. Hassan N'Dam N'Jikam (Francja) 13
10. Kell Brook (Wielka Brytania) 1w
11. Willie Monroe Jr (USA) 14
12. Awtandił Churcydze (Gruzja) N
13. Jorge Sebastian Heiland (Argentyna) 10
14. Maciej Sulęcki (Polska) 20
15. Matwiej Korobow (Rosja) 12
16. Jewhen Chytrow (Ukraina) 16
17. Ryota Murata (Japonia) N
18. Curtis Stevens (USA) N
19. Amir Khan (Wielka Brytania) 5w
20. Serhij Derewianczenko (Ukraina) N

[Wilczekstepowy]

Cotto to średnia czy półśrednia?