Najlepsi bokserzy Włoch

[Hugo]

Trudno przecenić wkład bokserów włoskiego pochodzenia w rozwój światowego boksu. Zanim nadeszła epoka czarnoskórych bokserów USA to właśnie Włosi (obok pięściarzy pochodzenia irlandzkiego i żydowskiego) stanowili głównie o sile amerykańskiego boksu. Takie nazwiska, jak: Rocky Marciano, Jake LaMotta, Joey Giardello, Carmen Basilio, Rocky Graziano czy Fred Apostoli na zawsze weszły do historii boksu. W nowszych czasach bokserzy włoskiego pochodzenia zaznaczyli też dobitnie swoją pozycję w Niemczech (bracia Ralf i Graziano Rocchigiani), Wielkiej Brytanii (Joe Calzaghe) i Kanadzie (Arturo Gatti). Na tym tle trochę skromniej wygląda dorobek bokserów występujących pod włoską flagą, tym niemniej takie nazwiska, jak Primo Carnera, czy Nino Benvenuti są znane każdemu szanującemu się kibicowi boksu. Dzisiejszy obraz włoskiego boksu zawodowego stanowi rażącą dysproporcję w stosunku do bogatych tradycji. Trudno wytypować nawet 10 bokserów zasługujących na szerszą uwagę, a co gorsza ci najlepsi często mają już powyżej 35 lat. Młodych utalentowanych jest jak na lekarstwo. Na dodatek Włosi najchętniej i najczęściej boksują między sobą, przez co trudno ocenić ich realną wartość. Mimo wszystko udało mi się znaleźć kilku bardzo interesujących pięściarzy.

1. Leonard Bundu - waga półśrednia
Pochodzący z Sierra Leone Bundu jest jednym z najbardziej niekonwencjonalnie walczących współczesnych bokserów. Wprawdzie zdarzają się pięściarze od czasu do czasu zmieniający pozycję (ostatnio np. Tyson Fury), ale Bundu potrafi ją zmienić kilka razy w ciągu każdej rundy. Oprócz tego zmienia też tempo walki i w jednej sekundzie przeistacza się ze spokojnie walczącego na dystans outboxera we wściekle atakującego w półdystansie swarmera. W wieku 37 lat Bundu jest niepokonany i posiada mistrzowski pas EBU, ale nigdy nie walczył z liczącym się rywalem. Taka walka naprawdę mu się należy.

2. Devis Boschiero - waga super piórkowa
30-letni Boschiero stoczył na zawodowym ringu 30 zwycięskich walk i jedną przegraną, ale właśnie tej przegranej zawdzięcza tak wysokie miejsce na liście. Przegrał bowiem w Tokio z bardzo dobrym Japończykiem Takahiro Ao starcie o mistrzowski pas WBC. Przegrał niejednogłośnie, a zdaniem większości komentatorów powinien wygrać. Boschiero imponuje szybkością, techniką i ringowym cwaniactwem. Jego znakiem firmowym są piekielnie szybkie serie ciosów prostych bite w półdystansie.

3. Francesco Pianeta - waga ciężka
Pianeta to 27-letni niepokonany bokser wagi ciężkiej o dobrych warunkach fizycznych i technice, ale stosunkowo słabym ciosie. W 2008 roku zdobył pas EBU-EU (Unii Europejskiej) i kilka razy z powodzeniem go bronił. Był wówczas uważany za jednego z najbardziej utalentowanych pięściarzy HW młodego pokolenia. Potem jego karierę przerwała poważna choroba (nowotwór jądra). Po powrocie na ring stoczył na razie kilka zwycięskich walk z dużo słabszymi przeciwnikami.

4. Brunet Zamora - waga junior półśrednia
Zamora jest nie tylko brunetem, ale także Mulatem pochodzącym z Kuby. Pomimo dość słabych na swoją kategorię warunków fizycznych preferuje walkę na dystans. Jest dobrze wyszkolony technicznie, ale przy tym dość wolny. Podobnie jak Bundu, Zamora jest niepokonany w wieku 37 lat. Miał już jednak szansę na mistrzowski pas WBA Interim, ale walkę z Alberto Mosquerą w Panamie zremisował. Wcześniej zremisował również z Denisem Szafikowem, z którym ponownie zmierzy się na ringu w Ufie 31.05.br.

5. Domenico Spada - waga średnia
31-letni Spada stoczył 3 pojedynki o dużą stawkę. Wszystkie przegrał, ale zaprezentował się bardzo dobrze. Dwukrotnie uległ na punkty Sebastianowi Zbikowi w walkach o pas WBC Interim, ale w pierwszej z nich należało mu się zwycięstwo. Bardzo nieznacznie uległ też Darrenowi Barkerowi w starciu o pas EBU. Spada jest szybkim bojowym swarmerem. Stanowczo zasługuje na kolejną szansę.

6. Emiliano Marsili - waga lekka
35-letniego weterana niepokonanego w ringu w 24 walkach umieszczam na liście bardziej z obowiązku, niż z przekonania. Dla mnie jest bokserem nie sprawdzonym w poważnych walkach o nijakim stylu boksowania.

7. Giacobbe Fragomeni - waga cruiser
Wobec posuchy wśród młodych ciągle jeszcze miejsce w czołówce należy się 42-letniemu byłemu mistrzowi WBC. To bokser schyłkowy i wypalony, ale nadal prezentujący niezły poziom. Łącząc szybkość i agresję swarmera z bardzo dobrą techniką potrafi zrekompensować tak poważne mankamenty, jak kiepskie warunki fizyczne i słaby cios.

8. Luca Giacon - waga lekka
Jedyny z włoskich bokserów, którego można określić mianem prospekta. 24-letni Mulat z Sardynii o przydomku Czarna Mamba jest niepokonany w 19 walkach, z których 17 wygrał przed czasem. Walczył wyłącznie z bumami i przeciętniakami, ale na ich tle imponował zarówno techniką i elegancją ringową, jak i siłą ciosu.

9. Daniele Petrucci - waga półśrednia
We Włoszech w ubiegłym roku wielkie emocje wzbudziły 2 kolejne pojedynki dwóch niepokonanych bokserów wagi półśredniej: Bundu i Petrucciego. Pierwszy z nich zakończył się remisem, chociaż ewidentnie lepszy był Bundu. W drugim sprawiedliwości stało się zadość i Petrucci przegrał jednogłośnie i dość wysoko. Na tle Bundu jego umiejętności wypadły dość skromnie. W zasadzie imponował jedynie bojowością i ambicją.

10. Luciano Abis - waga półśrednia
Do listopada ubiegłego roku Abis niczym szczególnym się nie wyróżnił. Obił ze 30 bumów, ale w najważniejszą walkę o pas EBU przegrał w 2009 wyraźnie na punkty w Lublinie z Jackiewiczem. Potem zaliczył jeszcze wpadkę w postaci porażki przez nokaut w 1 rundzie z "groźnym Łotyszem" Semjonsem Moroseksem. Aż tu nagle i niespodziewanie wygrał już w 2 rundzie z dobrym Francuzem Stanislasem Salmonem i to na jego terenie. Abis zazwyczaj boksuje defensywnie na dystans, ale potrafi przejść do szybkiego ataku mocno bitymi sierpowymi w półdystansie. 26 maja br. ponownie zmierzy się z Jackiewiczem w pojedynku, którego stawką będzie pas EBU-EU.

[Maynard]

Rzeczywiście, w słonecznej Italii boks zszedł nieco na psy... Widać, że młodzi się do tego sportu nie garną, brak silnych promotorów powoduje, że Włosi walczą zazwyczaj z mięsem armatnim z północy (Węgrzy, Łotysze), lub między sobą (Bundu ma zaklepaną walkę z kolejnym rodakiem...).

Jeśli chodzi o czarnoskórych imigrantów, to szlak przecierał im już w latach 80 znakomity Sumbu Kalambay, pochodzący z Konga pięściarz kategorii średniej, który trafił na znakomity okres w dziejach owej kategorii i mierzył się z tak wybitnymi pięściarzami jak Mike McCallum (punktowe zwycięstwo i zdobycie tytułu WBA, po kilku latach porażka w rewanżu), Iran Barkley (wygrana) i Michael Nunn (porażka przez KO).

Obecnie wyróżnia się też wywodzący się z Senegalu Mouhamed Ali Ndiaye (kategoria super średnia).

Bardzo dobra robota, jak zwykle, czekam na kolejne części, a zwłaszcza Wielką Brytanię i Meksyk (a może i Japonię, jeśli na nią się porwiesz?).

[Hugo]

Zastanawiałem się nad umieszczeniem na liście Ndiaye, który niedawno zdeklasował uchodzącego za króla nokautu Di Luisę. Trochę zraziła mnie jednak do niego porażka (jedyna w karierze) z przeciętnym Lolengą Mockiem. Być może jednak ta przegrana to efekt przekrętu, skoro jeden z sędziów punktował 116-112 dla Ndiaye. Niestety, walki nie widziałem i nie mogę jej znaleźć.

[redd]

Bardzo dobre zestawienie, szczególnie że włoscy pięściarze nie należą do asów światowego boksu. Szacun za włożoną pracę i chęć poznania "rynku włoskiego".
Większość pięściarzy kojarzę i widziałem kilka pojedynków.
Ciekawe jak wypadłby prospekt Giacon w walce z Szotem gdyby pojedynek nie został przerwany? Podobno walka była wyrównana...
W rankingach EBU roi się od mniej, lub bardziej anonimowych włoskich bokserów. Ot taka lokalna polityka federacji

[CCConeser]

Pojawił się dość młody cruiser, Mirko Larghetti. Trzeba będzie go obejrzeć, bo szczerze nie wiem co jest wart.

[Hugo]

CCConeser swoim wpisem skłonił mnie do tego, by zamiast kobylastej Wielkiej Brytanii najpierw zaktualizować dokonania włoskiego boksu. A więc:

Waga super piórkowa
Devis Boschierro dwukrotnie bronił z powodzeniem pasa EBU, pokonując Ermano Fegatillego i Antonio De Vitisa. To bokser dużej klasy i stanowczo zasługuje na kolejnego title shota. W tej samej wadze pojawił się też ciekawy 24-letni bokser Alessandro Riguccini. Jego nietuzinkowość polega na tym, że walczy w Meksyku, gdzie w przeciągu 4,5 miesiąca pokonał 9 rywali (w tym 7 przed czasem). Pora pomyśleć o zamianie ilości na jakość.

Waga lekka
Niepokonany ringowy nudziarz Emiliano Marsili zmierzy się niebawem z niepokonanym prospektem Lucą Giaconem o pas EBU. Do tej kategorii zszedł też Brunet Zamora, po porażce z Denisem Szafikowem w pojedynku o pas EBU w junior półśredniej. Zamora zdobył pas EBU-EU w lekkiej z trudnością pokonując Krzysztofa Szota. Chyba zbliża się koniec kariery włoskiego Kubańczyka.

Waga półśrednia
Leonard Bundu jest jak wino. Im starszy, tym lepszy. Nigdy nie słynął z mocnego ciosu, a 3 ostatnie pojedynki rozstrzygnął przed czasem. Byłego posiadacza pasa WBA interim Ismaela El Massoudiego znokautował już w 1 rundzie. Miał bronić pasa EBU przeciwko Rafałowi Jackiewiczowi, ale chyba do tej walki nie dojdzie. Bundu zasługuje na pewno na walkę o jakiś mistrzowski pas w swojej kategorii. Z grona najlepszych można za to wykreślić Luciano Abisa, który przegrał przed czasem z Jackiewiczem w walce o pas EBU-EU.

Waga junior średnia
Do tej kategorii trafił Daniele Petrucci po porażce z Leonardem Bundu. Na razie rywalizuje z drobnymi leszczykami.

Waga średnia
Domenico Spada w 2012 wygrał 2 walki (w tm z Mariuszem Cendrowskim), ale wielkiej formy nie pokazał. Bardziej wyróżnił się 37-letni weteran Simone Rotolo, który pokonał Matteo Signaniego i Lorenzo Cosseddu. W nagrodę 9 marca br. będzie walczył z Darrenem Barkerem.

Waga super średnia
Mouhamed Ali Ndiaye stoczył w 2012 tylko jedna walkę, pokonując Jose Marię Guerrero. 16 marca br. powalczy z George'em Grovesem na Wembley o pas EBU.

Waga cruiser
43-letni Giacobbe Fragomeni po dwóch zaciętych pojedynkach w końcu udowodnił swą wyższość nad 46-letnim Silvio Branco i został oficjalnym pretendentem do pasa WBC. Krzysztofowi Włodarczykowi chyba nie uda się wymigać od trylogii z łysym Włochem. 30-letni Mirko Larghetti dorobił się ładnego bilansu 18(11) - 0 na starciach z bumami i journeymanami. Najwyższa pora sprawdzić się z kimś lepszym.

Waga ciężka
Francesco Pianeta pokonał na punkty weteranów Olivera McCalla i Fransa Bothę oraz przez tko już w 1 rundzie Nelsona Dario Domingueza. Pobił tym samym osiągnięcie Andrzeja Wawrzyka, który znokautował Argentyńczyka w rundzie drugiej. Podobno Pianeta brany jest pod uwagę jako najbliższy rywal Władimira Kliczki. Jeżeli nawet nie uda mu się pokonać ukraińskiego mistrza, to w kolejce czeka już następna "wielka nadzieja Włoch" w wadze ciężkiej, 25-letni dwumetrowy Matteo Modugno z bilansem 12(6) - 0. Czyżby Secundo Carnera?

P.S.
Z aktualizacją Wielkiej Brytanii chyba jednak wstrzymam się parę tygodni, bo przecież w marcu walczą nie tylko Barker i Groves, ale także Burns, Cleverly, De Gale, Bellew i Purdy.

[Szakal]

@Hugo
Świetna robota z tymi tematami poświęconymi najlepszym bokserom poszczególnych państw. Trochę wstyd się przyznać, ale przyjrzałem się im dopiero teraz, przy okazji ich aktualizacji i jestem pod naprawdę wielkim wrażeniem Twojej wiedzy. Szczery podziw.
Od razu mam pytanie. Planujesz może za jakiś czas utworzenie tego typu tematów poświęconych np. najlepszym bokserom Japonii czy Meksyku?

[Hugo]

@Szakal
Chyba jednak nie. Mam za małą wiedzę o niskich kategoriach, żeby rzetelnie ocenić czołówkę bokserów z takich krajów, które w nich dominują (Meksyk, Japonia, Filipiny itd.). Raczej skupię się na krajach europejskich i raz na jakiś czas będę je aktualizował. Może kiedyś wezmę się za Afrykę.

[chuliganskistylzycia]

Hugo czy przy swojej aktualizacji uwzgledniasz ostatnia obrone pasa przez Branco w walce z Maćcem ?

[Szakal]

@Hugo
Rozumiem, ale mimo wszystko szkoda. W każdym razie czekam na kolejne tematy i aktualizacje.