15 najbardziej perspektywicznych "wschodzących" bokserów na świecie (Mastrangelo).

[Mastrangelo]

Daquan Arnett stoczył dzisiaj Swoją pierwszą walkę w tym roku przeciwko niepokonanemu Brandonowi Quarlesowi.
Walka pokazała, że przed bardzo utalentowanym Arnettem jest jeszcze dużo pracy. Przede wszystkim wolno wchodzi w walkę i jest w ringu dość leniwy, przez co dużo mniej zdolny rywal jest w stanie wygrywać przeciwko niemu rundy dzięki samej aktywności (Dałem Quarlesowi pierwsze 4). Arnett zbliżając się do rywala, lub gdy rywal zbliża się do niego, stawia stopy w jednej linii i odwraca się klatką piersiową do rywala (Po angielsku łatwiej jest to powiedzieć, hah "squares himself up"), dając mu pełną powierzchnie do ulokowania ciosu. To, jak broni się w ten sposób jest imponujące i wymaga niesamowitej koordynacji ręka-oko, ale mimo to jeśli przeciwnik uderza kombinacjami, pewna część ciosów jednak dojdzie do celu.
Praca nóg nie szczególnie imponuje, wygląda to tak, jakby podczas sparingów "Mr. Orlando" walczył tylko w zwarciu i jego umiejętności walki na dystans zostały zapomniane. Ringowe IQ też jeszcze nie na najwyższym poziomie, co widać np. po zupełnie bezsensownych zmianach pozycji...
Jeśli chodzi o plusy, na pewno zdolność do adaptacji i wszechstronność. Po paru rundach walki na bliskim dystansie, Arnett spróbował poradzić Sobie z rywalem w inny sposób, trzymając rywala na dystans lewym prostym. Kiedy rywal zaczął uderzać obszernym prawym nad lewym prostym i zranił Arnetta, ten dostosował Swoją defensywę i już więcej nie dał się trafić tym samym ciosem. Później "znalazł" prawy podbródkowy którym raz po raz trafiał wieszającego się na nim rywala i nie przestał go wyprowadzać do końca walki.
Mimo wszystko, więcej braków niż atutów, ale talent jest ogromny więc wszystko przed nim. Myślę, że promotorzy mogą mu robić krzywdę testując go tak wcześnie w jego karierze. Myślę, że jest to raczej typ zawodnika i człowieka który potrzebowałby raczej spokojnej nauki, a nie presji i telewizji w wieku ledwie 20 lat.