Chris Byrd - zapomniany mistrz

[BMH]

Byrd, to byl gosc. Nie zawsze zachwycal, ale akurat atrakcyjnosc jego potyczek zalezala w duzej mierze od stylu rywala. Kiedy przeciwnik chcial urwac mu glowe, to bylo co ogladac. Dla mnie do momentu czasowki z Ibeabuchim, to wlasnie Chris prowadzil na punkty(Lederman mial dla Nigeryjczyka), a w pierwszej rundzie, to wrecz osmieszal Ike'a, przepuszajac jego ciosy, podczas gdy sam co chwila trafial. Walke jednak widzialem dawno, wiec moge troche to wyolbrzymiac, i przekrecac fakty. Potyczka gdzie Chris pokazal ta swoja wyjatkowosc, to dla mnie mecz z Tua. Przeciez to bylo-brzydko mowiac- swiniobicie. David, ktorego zawsze cenilem(choc nie tak bardzo jak wielu kibicow), wygladal w tej walce jak chodzacy worek treningowy.
Walka z McCline, to klasyk. Z pamieci, to mniej wiecej pierwsza polowa dystansu pod dyktando silniejszego McCline, ktory na swiezosci i dzieki gabarytom zdominowal Chrisa. Jednak w okolicach polmetka, to mistrz dzieki lepszej kondycji, i duzym umiejetnosciom odwrocil losy walki. Walke widzialem ze dwa razy w zyciu, a punktujac na zywo mialem jednym punktem dla Byrda.

Jako ze zawsze lubilem Chrisa, to masz + za ten tekst.