Dawid Kostecki

[fext]

Pisałem już o tym kilka wpisów wcześniej - Dawidowi przytrafił się syndrom stresu pourazowego, który wyłaził niemal z każdego jego słowa. Trudno powiedzieć, co tak naprawdę przytrafiło mu się w zakładzie karnym, być może po prostu bardzo ciężko znosił pobyt w tym miejscu, faktem jest że po wyjściu żył w ciągłym stresie i strachu. Strachu, który kazał mu naszprycować się sterydami nawet przed walką z takim przeciwnikiem jak Sołdra. Co de facto nic mu zresztą nie dało a moim zdaniem tylko pogorszyło sprawą, bo do już istniejących strachów dołączył pewnie jeszcze kolejny, przed wykryciem dopingu. W takich warunkach zapewne nie dało się też normalnie trenować i odzyskać kondycji, w efekcie czego w trakcie walki Cygan już po kilku rundach dyszał niczym lokomotywa, pływał we własnym pocie a na koniec przegrał, bo nie da się boksować ośmiu rund będąc fizycznie przygotowanym maksymalnie na trzy.

Później wyszła sprawa z dopingiem i Kostecki całkowicie się pogubił. Najpierw postanowił dosadnie obsobaczyć swoich dotychczasowych chlebodawców, co było działaniem całkowicie bezsensownym, później stwierdził, że zostanie gwiazdą MMA i w tym celu od razu odgrażał się Drwalowi, jednocześnie przez cały czas sprawiał wrażenie, że żyje w jakiejś oblężonej twierdzy. Iść do psychiatry nie pozwalał mu pewnie honor, połączony z niezdolnością do powiedzenia, co tak naprawdę go boli. W efekcie pogrążał się coraz bardziej, a to ścigał konfidentów, a to mylił realne życie z więzieniem, zapewne usiłując w ten sposób ukryć się w prostych, więziennych regułach. To oczywiście nie zadziałało, bo real jest znacznie bardziej złożony od życia za kratami, nie mówiąc już o tym, że w przeciwieństwie do ZK, gdzie liczba 'konfidentów" jest mocno ograniczona, na wolności można ich wykryć praktycznie dowolną liczbę. I odkryć, że przy takiej przewadze można się tylko poddać.

I się poddał, pewnie pod wpływem jakiegoś impulsu, który popchnął go do samobójczej próby. Szczerze mówiąc szkoda chłopa. Z drugiej strony skoro przeżył, to może pozwoli, żeby ktoś się nim zajął i jakoś go wyprostował. Bo tak jak dotychczas i tak nie mógłby funkcjonować. Nic, zobaczymy jak będzie i co oraz w jaki sposób powie, kiedy w miarę dojdzie do siebie...