Bokserski tydzień

[BoxingCavalier]

Do podanej przez Hugo rozpiski na najbliższy weekend dodałbym jeszcze dwie walki.
Szczególnie Isaac Lowe wydaje się bokserem ciekawym.

Podaję także kursy booków. Mecze te gram w dublu.

James Dickens 1,37 x Isaac Lowe 1,54 = 2,10 (Marathon)

James Dickens vs Martin Ward 1,37 (Marathon)
20-11-2015 BBBofC British super bantamweight title



O Jazza'ie pisałem http://forum.bokser.org/thread-2308.html
Martin Ward ma problemy z bokserami ruchliwymi, a do takich niewątpliwie zalicza się Dickens.
Aktywność Warda w zbyt małym stopniu przekłada się na akcje ofensywne. Jest schematyczny, nie przygotowuje lub nie potrafi wykorzystać planu B.
Faworyt posiada lepiej przetestowaną szczękę i kondycję, jest silniejszy, technicznie na znacznie wyższym poziomie.
Na niekorzyść pretendenta zapisujemy także wywrotność, co jest w pewnym stopniu pochodną problemów z dystansowaniem, a te - jako dość dobrze opanowany element przez Jazzę i, a może przede wszystkim, w starciu dwóch mańkutów będzie szczególnie ważne, o czym dane nam było się przekonać choćby ostatnio, w krótkiej rywalizacji Flanagana z Magdaleno.
Dalej, prócz zdolności Wardowi również brak determinacji by zagrozić obrońcy tytułu.
Dla ścisłości - http://boxrec.com/boxer/488039 - temu Martinowi Wardowi, nie zaś temu z pojedynków z Maxi Hughesem czy ostatnio z Sergio Blanco.


Isaac Lowe vs Ryan Doyle 1,54 (Marathon)
21-11-2015 BBBofC English featherweight title



Tę walkę, szukając pewnych uogólnień i haseł przewodnich, możemy określić jako starcie dwóch oblicz boksu brytyjskiego - pozytywnej, opartej na niezłej pracy nóg, balansie, a przede wszystkim presji i jednocześnie "otwartości" walki oraz negatywnej - zawierającej się w wyniszczających wymianach w półdystansie, mimo posiadania predyspozycji do bycia out-boxerem.

Wiele przesłanek stoi za wygraną Isaaca Lowe:

Przede wszystkim lekkie nogi, nie tylko nieźle pracujące, lecz po chwili oglądania jego poczynań na macie jawiące się jako lekkie, niezwykle lekkie, nogi tancerza, w rozumieniu parkietowym, nie ringowym.
Lekkość dołu łączy się z niezłą pracą korpusu - ładnymi odchyleniami w tempo, szybkimi rękoma, składającymi niezłe kombinacje, wywieraniem ciągłej presji, lecz z rozwagą - czuciem kiedy odpuścić, przepuścić oponenta na liny czy wyjść spod lin. Dodatkowo Lowe'a premiuje szybkość, niezły jab, często podwójny, zmiana pozycji (choć jedynie chwilowa, choć niewpływająca jakoś znacznie na przebieg pojedynku, to pozwalająca "wsadzić" kilka prostych ekstra), unikanie półdystansu i zwarć oraz wymian w nich. Isaac wydaje mi się trochę niedoceniany przez booków, podobnie jak Leigh Wood przed strarciem z Josh Wale'em, choć wtedy obrona Wooda była tym języczniem uwagi ciągnącym w górę kurs na Outlawa.
Teraz szczęka, jak i ogólne zachowanie w ringu Westgate Warriora sugeruje jej przyzwoitość i brak obaw jego samego przed przyjęciem.
I jeszcze ważny aspekt - boks 21-letniego Isaaca jest ładny dla oka, mniej czy bardziej opatrzonego z szermierką, a to niechybnie przenosi się na oceny punktujących, a że jego boks nie zalicza się do zachowawczych, ekonomicznych czy kalkulujących, nawet sędziowie lubujący się w brytyjskim duchu bokserskim, będą usatysfakcjonowani.

Z drugiej strony Ryan Doyle (24 lata). Dla ukazania negatywnego oblicza boksu a Albionu zaprezentować w najbliższej walce sposobności mieć szerokich nie będzie. Głównie z racji stylu oponenta.
Na jego korzyść na pewno nie działa, a szczególnie w tym pojedynku działać nie będzie krótkie zatrzymanie w celu przymierzenia przed zadaniem ciosu prostego, przez co staje się łatwym celem.
Ogólnie - styl Ruthlessa to styl niebazujący na zmianach, łatwy do szybkiego odczytania, nie wiążący się z taktyką na daną walkę (gł. Ian Bailey - brak wykorzystania znacznej przewagi wzrostu i zasiegu).
Kondycja - w przeciwieństwie do Isaaca, dość mierna, co szczególnie dało się zauważyć od 7 r. z Bailey'em.


===========================================================================
Zamieszczam także moje przewidywania dotyczące walki
Lawson vs Bizier z 7 listopada, pisane przed starciem. Nietrafione.
Ponieważ byłem na dalszym i dłuższym wyjeździe, jeszcze nie zapoznałem się z ową potyczką. Jeżeli ktoś miałby ochotę napisać które składowe mej antycypacji okazały się nietrafione lub w ogóle nie mające podstaw i ewentualnie dlaczego.

Frederick Lawson vs Kevin Bizier 1,57 (DNB – Bet365; 1,75 - BoyleSport)
07-11-2015 – IBF welterweight title eliminator – do walki z Kell Brookiem

Popełniam owe co nieco na temat tej walki w chwili gdy jeszcze żaden z bookmakerów nie zaproponował na nią kursów.
Jeżeli uda mi się, zaraz po ich wystawieniu, dodam je, lecz będąc na dalszym wyjeździe jestem znacznie ograniczony zasięgiem @ i czasem.
Przypuszczam, iż niezależnie od kursiwa będziemy i tu mieli do czynienia z małym value na rzecz Lawsona, za sprawą niejednogłośnych decyzji w ich niedawnych walkach – wygranej Fredericka z Breidisem Prescottem oraz dwukrotnej porażce Biziera z Jo Jo Danem, przez które to występy obaj pięściarze są szerzej rozpoznawalni.

Frederick Lawson to utalentowany bokser z Ghany; podobnie jak np. Hughie Fury, nie ukazujący w pełni swego potencjału – przede wszystkim techniki, nie robi także użytku ze swej bardzo dobrej wydolności.
Jeżeli ponownie zaliczy występ poniżej oczekiwań, nie stanie to bynajmniej na drodze do bezdyskusyjnego pokonania Kevina Biziera. Kanadyjczyk zadanie to ułatwi swym stylem oraz tendencją spadkową swej formy czy też niemożnością przejścia powyżej średnio-wyższego poziomu lub też koniunkcją obu tych czynników.
Istotną rolę odegra fakt, iż dotychczas czarnoskóry prospekt mierzył się z zawodnikami, ogólnie ujmując – lepszymi, bardziej wymagającymi i wszechstronniejszymi niż jego 31-letni rywal.

Klucze do zwycięstwa Generała Okunki

• Wyśmienity silny dociągnięty jab, zadawany nie tylko na wykroku, lecz na małym, kontrolowanym wyskoku, poparty masą ciała, z jednoczesnym niezłym powrotem do pozycji lub zwodem zaraz po jego wyprowadzeniu (choć powinien go znacznie częściej stosować). Proste Ionut Dan Iona, o wiele mniej wymowne, ładnie wchodziły.
• Frederick posiada talent do ładnych (!) wymian. Choć używa go zbyt rzadko, wystarczy zastosowanie go w niewielkim stopniu, by dały mu triumf. I wcale nie chodzi o to, że jest w nich twardy i przełamuje rywala. Chodzi tu o coś innego, rzadko spotykanego u pięściarzy. Przechodzi płynnie od efektywnej obrony (nie przyjmuje wiele) do ataku, bez takiego przestoju, gorszej chwili, czyni to płynnie, stosując szeroki wachlarz celnych ciosów w jednym drive’ie z unikami, odchyleniami, na pełnej prędkości, bijąc z rotacją, bad intentions, dobra gardą, nie wchodząc przy tym w zwarcia i klincze. Jest to niezwykle skuteczne i miłe dla oka. Spod lin ładnie wychodzi zwodem.
W odróżnieniu Bizier nie potrafi składać wielopłaszczyznowych kombinacji (w tym dół-góra czy góra-dół), rzadko bije seriami, jeśli już to drastycznie schematycznymi, odsłaniając się przy tym znacznie i na dłuższy czas. Kontra zaś jest spóźniona i bardziej bita na oślep.
• Na rzecz pięściarza pochodzącego z Akry: szybkość, lepsze nogi, koordynacja tułowia z nogami – ostatnie wizualnie przypominające zawodników wywodzących się ze stylów stójkowych uderzano-kopanych (lecz bez jednoczesnego w wielu takich przypadkach deficytu w technikach bokserskich); natomiast oponent ma problemy z dystansowaniem.
• Dobra, wysoka garda, szczelna, szczelna ochrona dołów; tu zaś Kanadyjczyk ma największe braki. O ile z rywalami mniej wymagającymi (np. Campbell) jeszcze utrzymywał ją wysoko, o tyle w późniejszych rywalizacjach, zabierającymi więcej energii, koncentracji i wszelkiego, co niosą ze sobą pojedynki zbliżające do tytułu, wcześniejsza w miarę dobra garda została zdegradowana do jej namiastki, imitacji – przeniesiona na wysokość szyi w półdystansie, nawet podczas wymian i w sytuacjach zagrożenia!
• Niezłe radzenie sobie w klinczu z osłabianiem rywala ze sporadycznym ściąganiem jego głowy przedramieniem; 31-latek zaś nie potrafi zabierać sił rywalowi w zwarciu lub klinczu.
• Kondycja, choć także i jej nie wykorzystuje w dużym stopniu, końcówki walk należą do niego, a widać możliwość toczenia następnych rund na wysokich obrotach; w przeciwieństwie do Kevina, który ostatnie odsłony z Jo Jo przegrał przez braki w wydolności.
• 26-latek z Ghany ma ponadto przewagę wzrostu wynoszącą ok. 8 cm, dobrą szczękę i mocny cios: na 24 wygrane pojedynki 20 rozstrzygnął przed czasem, drugie tempo, instynkt killera, eksplozywność przy czym Bizier – na poziomie ostatnich, nieco bardziej wymagających, potyczek z niedawnym rywalem Brooka - w zakresie tych ostatnich charakteryzuje się jedynie dostatecznie plus.
• Na domiar niewygody stylu Okunki dla Biziera, Kanadyjczyk nie mierzył się z zawodnikiem o zbliżonych do niepokonanego rywala cechach i umiejętnościach, a jeszcze na dodatek oponenci wcześniejsi: Massoudi, Herrera, Lauri prezentowali zupełnie inny boks, zasadzający się na wstecznym i obronie.

Walka z Lawsonem będzie ostatecznym potwierdzeniem przeciętnej klasy Kevina.