Najlepsi bokserzy Hiszpanii i Portugalii

[Hugo]

Hiszpania

Bokserskie tradycje Hiszpanii są bardzo bogate, więc nie sposób wymienić wszystkich wybitnych Hiszpanów, jacy przewinęli się przez zawodowe ringi. Jednak o trzech z nich naprawdę warto wspomnieć. Paulino Uzcudun czyli Baskijski Dzięcioł należał w pierwszej połowie lat 30. do najlepszych bokserów wagi ciężkiej. Wielokrotnie bronił tytułu mistrza Europy, a poza tym walczył w USA z najlepszymi. Dwukrotnie przegrał i raz zremisował z Maxem Schmellingiem, przegrał z Primo Carnerą i Joe Louisem, ale w 20-rundowym pojedynku pokonał na punkty w obecności 18.000 widzów Maxa Baera. Walczący w junior średniej Jose Manuel Duran był nie tylko wieloletnim mistrzem Europy, ale także mistrzem świata WBC po zwycięstwie w Tokio przez ko nad Koichi Wajimą w 1976 roku. Javier Castillejo to bokser już prawie całkiem współczesny. Był mistrzem EBU i WBC w junior średniej, a także mistrzem WBA w średniej. Stoczył walki z Oscarem De La Hoyą (porażka na punkty) i dwie z Felixem Sturmem (zwycięstwo przez nokaut i porażka na punkty). Przez większą część XX wieku Hiszpania należała do największych bokserskich potęg w Europie. Kryzys przyszedł w latach 90. i pozycja Hiszpanii dramatycznie spadła. W tej chwili poza nielicznymi wyjątkami hiszpańscy bokserzy reprezentują poziom od przeciętnego w dół. Podobnie jak Włosi, Hiszpanie najchętniej walczą pomiędzy sobą, a nieliczne konfrontacje międzynarodowe często kończą się katastrofą. Do najlepszych współczesnych bokserów Hiszpanii należą:

Gabriel Campillo 33 lata, Bilans 21(8) - 4(1) - 1, waga półciężka
Ten wysoki (188 cm) czarnoskóry bokser jest od kilku lat najlepszym półciężkim Europy, a być może i świata. Jest także zawodnikiem chyba najbardziej krzywdzonym niesprawiedliwym werdyktami. Z czterech porażek jedynie ta poniesiona przez nokaut z Wiaczesławem Użełkowem nie budzi zastrzeżeń. Pozostałe ( z Karo Muratem, Bejbutem Szumenowem i Tavorisem Cloudem), jak również remis (z Muratem) to efekt ewidentnych przekrętów. Campillo jest wirtuozem techniki i jednym z najszybszych bokserów w swojej kategorii, nie dysponuje natomiast silnym ciosem. Był już mistrzem świata WBA i z pewnością należy mu się kolejna szansa pojedynku o jakiś światowy tytuł.

Kiko Martinez 26 lat, Bilans 26(19) - 3(0), waga super kogucia
Martinez jest aktualnym posiadaczem pasa EBU i jest uważany za najlepszego Europejczyka w super koguciej. Pomimo niezbyt imponującego wzrostu (165 cm) preferuje walkę na dystans. Dysponuje przy tym bardzo silnym uderzeniem. Wszystkie 3 porażki (z Takalani Ndlovu i dwukrotnie z Rendallem Munro) były poniesione na terenie przeciwnika i dość problematyczne. Jako stosunkowo młody bokser, Martinez ma szanse do włączenia się do rywalizacji światowej w tej kategorii.

David Quinonero 36 lat, Bilans 27(26) - 0, waga cruiser
Łysy hiszpański król nokautu przez 10 lat obijał bumów, budując w ten sposób swój wspaniały bilans. W ostatnich 2 latach jego ofiarami padli jednak bokserzy z trochę wyższej półki, a mianowicie Jesus Ruiz pseudonim Chuy, Ali Ismaiłow i Lewan Dżomardaszwili. Można liczyć na to, że kolejni rywale będą jeszcze lepszego sortu. Quinonero to typowy osiłek o stalowych pięściach i granitowej szczęce, ale bardzo skromnych umiejętnościach technicznych.

Ruben Varon 33 lata, Bilans 38(17) - 6(3), waga junior średnia
Varon to rutynowany bokser, którego największym osiągnięciem jest problematyczne zwycięstwo w walce o pas EBU - EU z Lukasem Konecnym. Pojedynek o pas WBO zakończył się porażką z Felixem Sturmem, a w starciu o pas EBU Varon uległ Matthew Macklinowi, aczkolwiek po bardzo dobrej walce. Varon jest solidnym bokserem o przyzwoitej technice preferującym walkę na dystans.

Portugalia

Portugalia nie posiada większych tradycji w zawodowym boksie. Najlepszym jej bokserem był Johnny Pena występujący w latach 30. na amerykańskich ringach w kategorii piórkowej. Spośród garstki obecnie aktywnych portugalskich profesjonałów żaden nie zasługuje na uwagę.